woensdag 1 september 2021

Dag 10 – dinsdag 31 augustus: Llauro

Er zijn weinig dingen waar ik zo’n hekel aan heb als aan het zetten van de wekker, zeker als het voor onze begrippen vroeg is. Vandaag ontkwamen we er helaas niet aan, de auto moest om 8 uur bij de garage zijn. We waren er mooi op tijd, alleen hadden we de koffie overgeslagen. Omdat de reparatie een klein uurtje zou duren wees de baas van de garage ons op een kleine boulangerie om de hoek, waar ze ook koffie hadden. Die koffie – café au lait - kwam uit een apparaat dat op een Nespresso-machine leek maar het niet was. Het stond op een wankel tafeltje middenin de winkel en de dame die hem bediende moest ervoor op haar knieën. Hoe het precies in elkaar zat weet ik niet, maar er stond een flesje melk naast en via een ingenieus systeem werd daaruit hete melk met de koffie vermengd. De smaak was die van, laten we zeggen, een goede oploskoffie. De croissants daarentegen, die net vers uit de oven kwamen, waren met stip de lekkerste tot nu toe! En dat voor €3, inclusief die koffie.

Een uurtje later haalden we de auto weer op. Die had een bypass gekregen zodat het contact weer van de benodigde voeding werd voorzien. De prijs viel reuze mee, Bert kon het zo uit zijn broekzak vissen, en met een werkend knipperlicht reden we terug naar de tent voor alsnog een fatsoenlijke kop koffie. Tegenwoordig heet dat met een hip woord ‘slow coffee’, terwijl we gewoon een ouderwets papieren filter gebruiken in een filterhouder die we op onze bekers zetten. Kampeerkoffie noemen we dat.

Ik kom nog even terug op onze tocht vanuit Toulouse. Je kunt naar Llauro via de autoroute maar dat deden wij maar een klein stukje, tot het plaatsje Bram. Daarna reden we binnendoor, en dat was echt de moeite waard.

Goed, we dronken onze ochtendkoffie gezeten in de schaduw van de kurkeiken waar we hier onder staan. Er liggen hele stukken bast op de grond, je kunt de structuur van de kruk heel goed zien. Het zijn niet de bomen met het dichtste bladerdak dus de schaduw is wat diffuus, maar zeker diep genoeg om ons voor verbranden te behoeden. Heel aangenaam. Na de koffie deed Bert de was (lees: stopte hem in de wasmachine) en schreef ik aan het blog. De resultaten daarvan hebben jullie gisteren kunnen lezen, ik postte twee dagen tegelijk.

’s Middags besloten we naar Perpignan te gaan. Die stad kennen we eigenlijk alleen van naam, van de vele files op de zwarte zaterdagen, maar hoe wat hij werkelijk te bieden heeft, geen idee. Het was een half uurtje rijden en we zetten de auto in een parkeergarage aan de rand van het centrum. Voor we het historisch centrum inliepen streken we voor een drankje neer op een terras langs het kanaal van Perpignan, de vochtbalans moest wel op peil gehouden worden in deze hitte. Er was duidelijk veel aandacht besteed aan de lager gelegen oevers, een en al groen en bloemen. Heel goed onderhouden ook, een feest om naar te kijken. Het centrum was gezellig druk, met kleine oude straatjes en leuke winkeltjes. In één van die winkeltjes, vol met allerhande merkwaardige snuisterijen, deden we een boodschap en raakten we aan de praat met de eigenaar. Hij vertelde dat hij ooit op een van de waddeneilanden was geweest maar wist niet meer welk. Eind van het liedje was dat hij de kaart erbij pakte en liet zien waar het om ging: hij was met een paar anderen van Bergen in Noorwegen naar Vlieland gezeild! Had daarna een rondje IJsselmeer gedaan en was erg onder de indruk. Natuurlijk hadden ze ook wel Amsterdam bezocht, dat hoort erbij, maar dit hadden we toch niet verwacht. Daarna waren ze doorgezeild naar Portugal. Hoe leuk!




Onderweg zagen we de lucht steeds meer betrekken, tot hij inktzwart werd. Precies in de richting van ons kampeerterrein. We gunden de mensen hier van harte een flinke plens water maar hoopten wel vóór de regen terug te zijn zodat we ons konden voorbereiden op een kookpartij onder het slecht-weer dak dat Gijs had aangelegd. Om half acht waren we weer bij de tent. Droog! In plaats van op regen werden we getrakteerd op een schitterende avondlucht. Het kan verkeren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten