Hij zat daar maar, die man met die enorme buik. Daaronder had hij een strakke zwembroek maatje xxs aan, en bovendien was het fenomeen 'manspreading' hem niet vreemd. Elke keer als ik erlangs liep was ik daar getuige van. Nu kijken de meeste mensen tegenwoordig continu op hun smartphone, maar deze man deed niet anders dan voor zich uitstaren. De hele dag. Zijn vrouw droeg zijn natje en zijn droogje aan en dat was dat. Het campingleven kan vele vormen aannemen.
Een ander verschijnsel: de kamerjas. Mannen en vrouwen die zich, gehuld in een badjas, naar de douche begeven. Het gaat dan meestal om caravanbezitters, maar volgens de laatste waarnemingen kunnen ook camperaars er wat van. Vooral als ze zo'n gloednieuw exemplaar bezitten, lak nog nat. Ik zou van alles kunnen bedenken om mee te nemen in zo'n huis op wielen, maar een kamerjas...nee. Valt voor mij in de orde 'zelfde fietsen, zelfde fietskleding, zelfde fietstassen'. Een waardeoordeel? Zeker.
Vandaag was het markt in Cajarc. Gisteren, toen het uitgestorven was, bleken wij de dupe te zijn geweest van het zogenaamde Cadiz effect. Een zelfverklaarde term: we waren ooit op een zondag in Cadiz en vonden het maar een saaie stad. De volgende ochtend, maandag, was alles open en had de stad een metamorfose ondergaan. Het verschil kon niet groter zijn! Zo ook nu: het was weer even vrolijk en levendig als twee jaar geleden. Het marktje was van bescheiden omvang, maar alles wat je van een Franse markt verwacht was er. We kochten een worstje met veel knoflook, twee lekkere kaasjes, een grote tomaat en een kleine meloen en bij de slager de heerlijkste achterham die in tegenstelling tot die in Nederland níet voor de helft uit water bestond. Dat laatste was bedoeld voor de lunch, op een stuk stokbrood. Nu hoort daar ook goede boter bij, maar aangezien wij geen elektriciteit hebben en ook geen goede koelbox kopen we die eigenlijk nooit. Ik bedacht dat we bij de kaaskraam misschien een klein stukje boter zouden kunnen kopen, en ja hoor, de mevrouw kwam met een enorm stuk boerenboter op de proppen waar ze voor ons wat van afsneed. Perfect! Zowel lunch als avondeten hadden we nu voor elkaar. Alleen nog even stokbrood halen. Bij de boulangerie waren maar twee mensen voor mij, dus ik was gauw aan de beurt. Dacht ik. Terwijl Bert buiten het hoofd én de boter koel probeerde te houden was ik in de warme winkel getuige van een stel dat werkelijk eindeloos deed over het uitzoeken van broodjes, bonbons, zoete speelgoedjes voor de kinderen en drankjes uit de koeling. Toen het op betalen aankwam schrokken ze zich een ongeluk. Zo duur? Ja, zei de dame achter de toonbank, die bonbons zijn €3 per stuk. Nou, de helft kon weer terug. Daarna moesten er nog panini's belegd voor de volgende klant, en toen was ik eindelijk aan de beurt. Een baguette graag. Dat is dan één euro. En weg was ik. Pfff.
We dronken nog iets op een terras, lunchten bij de tent en daarna ging ik met de laptop naar de receptie om te vragen of ik hem ergens aan de stroom kon hangen. Dat is wel even zoeken af en toe hier. Geen probleem, zei de hulpvaardige jongeman, en hij zocht net zolang tot hij een verlengsnoer had gevonden. Zo kon ik op mijn gemak het blog bijwerken terwijl Bert bij de tent bleef zitten lezen. We hadden daar een goed beschaduwde plek met wat diffuus zonlicht erdoorheen, heerlijk.
Eind van de middag zijn we weer even het stadje ingelopen. Bij de Lot hebben we op een bankje gezeten en gekeken naar alle moderne vormen van de oeroude waterfiets (elektrisch, met een dakje erboven). We liepen door de steegjes, genoten van alle bloeiende planten die werkelijk overal te zien zijn en sloten af met weer een terrasje.
Bij de tent aten we kaasjes, dronken we wijn en voelden ons als, juist, God in Frankrijk. Alle manspreading ten spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten