Dag 7 - zaterdag 28 augustus: Toulouse

Even vooraf: het is niet altijd mogelijk elke dag een blog te plaatsen. Soms is er geen wifi, soms geen mogelijkheid de laptop op te laden. En verder wil ik ook wel eens een boek lezen (nu bezig in ‘De ontdekking van Urk’, heel interessant!). Om diezelfde redenen zet ik er ook- in elk geval voorlopig – geen routekaartjes bij. Foto’s komen alleen van de telefoon, die van de grote camera voegen we eventueel naderhand nog wel eens in.

 

Het fijne van het Ibis hotel vind ik dat ze ons altijd dezelfde kamer geven. Op voorhand weten we dat we maar één klerentas kwijt kunnen, hoe klein de douche is, dat er maar één handdoek per persoon is en hoe kort de bedden zijn. Geen wonder natuurlijk, want alle kamers zijn identiek. Toch komen we hier graag omdat het superschoon is, echt alles op loopafstand ligt en, niet het minst belangrijke, de prijzen laag zijn. Tegen betaling van €14 per dag mag de auto op de bewaakte binnenplaats staan, en voor dat bedrag kun je in Amsterdam maar een uurtje of twee parkeren. Als het meezit.

Na onze trouwe gang naar Café Crystal, ons ontbijtcafé, gingen we naar de markt.  Zo’n heerlijke overdekte Franse markt, waar niet alleen particulieren hun slag slaan maar ook veel restauranthouders voor een week lang grondstoffen inslaan. Er is vooral heel veel vis en vlees te koop waarvan de herkomst soms zo nadrukkelijk zichtbaar is dat je er spontaan vegetariër van zou worden als je dat niet al was (en dan zou ik die markt maar liever vermijden). Het komt wel allemaal van lokale producenten en zeker niet van kiloknallers, dat is de Fransen sowieso een gruwel. In elk geval vonden wij het ontzettend leuk om rond te kijken, hoewel we niets kochten simpelweg omdat we pas op zijn vroegst maandag iets nodig zouden hebben. En hou dat maar eens goed zonder koelbox, in de hitte.

Na de markt en een grote bak koffie op een terrasje zetten we onze zwerftocht door de stad voort. Na een paar uur was het tijd voor een litertje extra vocht, en we vonden een mooi plekje vlakbij de St. Sernin basiliek. Daar waren we al een paar keer eerder omheen gelopen, wat ook al de moeite waard was, maar nu was hij open en konden we met eigen ogen van het schitterende interieur genieten. Het geheel is opgetrokken uit de rode baksteen die zo kenmerkend is voor Toulouse, ook wel de roze stad genoemd. De basiliek is één van de vijf pelgrimskerken op de route naar Santiago de Compostella. 

Na deze parel liepen we terug naar het hotel voor een korte pauze. Onderweg vonden we het beslist tijd voor een ijsje. Onderweg daar naartoe zagen we dat de voltallige politiemacht zich verzameld had aan het begin van de hoofdstraat en op het kruispunt waar we over wilden steken. Met schilden en machinegeweren in de aanslag. Ook stonden er een stuk of tien ME-busjes. Tja. Omlopen? Maar om dit machtsvertoon heen ging iedereen gewoon zijn gang. We herinnerden ons van een vorige keer dat ons hetzelfde overkomen was. Toen bleek het te gaan om de Gay Parade, dus vermoedelijk zou het nu ook wel met een demonstratie te maken hebben. En jawel hoor, protest tegen het anti-covidbeleid van Macron. We staken dus over en haalden bij een heel klein zaakje de meest goddelijke ijsjes. De verkoper deed er zeker vijf minuten over om een echt mooie bol ijs in het hoorntje te vleien.

Na onze late siësta, waarbij ik het blog bijwerkte, aten we in L’Entrecôte, een fenomeen dat je buiten Frankrijk ook vindt als ‘Le Venice’. er stond al een flinke rij, maar dat kwam omdat ze nog niet open waren.

Geen citroentje met suiker maar met vodka

Daarna namen we een afzakkertje in La Concorde, naar verluidt een van de oudste café's van Toulouse. Wij ontdekten het bij toeval tijdens ons eerste bezoek aan deze stad doordat ik een zijstraat inkeek - Rue de la Concorde - toen we naar het hotel reden. Nadien kwamen we er bijna elke avond. En zo besloten we op gepaste wijze onze laatste dag in Toulouse.

In onze hotelkamer vonden we blindelings het lichtknopje. Net als thuis, zo vertrouwd.

---